Getuigenissen

Wat God voor mij heeft gedaan

Tijdens onze zomerweken en conferenties maken mensen verschillende, persoonlijke dingen mee. Op deze pagina willen wij deze getuigenissen en dankzeggingen vastleggen om de wereld te bemoedigen en God te bedanken voor alles wat Hij doet.

De gave van single zijn, daar ben ik super blij mee – ik ben compleet!

Tijdens de Heart2Heart conferentie hoorde ik de preek van Gerard en Lydia over ‘Gods hart voor singles’. Maar ik was boos en erg verdrietig. Na de dienst ging ik huilend en alleen naar mijn huisje. Maar toen ik tot rust gekomen was, heb ik het volgende opgeschreven:

Yes, ik heb er een gave bij. Dank U wel daarvoor. De gave van single zijn. Na 12 jaar kan ik zeggen dat ik daar super blij mee ben. Dank U wel daarvoor. Iedereen mag het zien en horen, ik ben er trots op om single te zijn! Weg schaamte, weg angst!
Het is goed. Deze gave wil ik houden, voor nu, voor altijd …? God weet dat. Ik laat het los, ik geef het aan
Hem.

Nu kan ik voluit zeggen: ‘De gave van single zijn, daar ben ik super blij mee. Ik ben compleet!’

Dit raakt mij telkens opnieuw, Wauw zo is het!!!

~ Jolanda

Voor het eerst noemde ik God in mijn slaap ‘mijn papa’.

Mijn vader haatte mij en gebruikte in plaats van mijn naam, een naam van iemand die hij ook haatte. Ik had hem in het verleden al vergeven en God had liefde voor hem in mijn hart gegeven. Ik heb God als mijn Vader leren kennen, maar God de Vader bleef op een afstand.

Voor het eerst noemde ik God de Vader in mijn slaap ‘mijn papa’. Voor het eerst kon ik mij emotioneel aan Hem overgeven. Ik voelde mij gelukkig en geborgen. Tijdens deze week heb ik veel en intens gehuild om de pijn en de eenzaamheid van mijn jeugd. Ik heb dit nog nooit eerder gekund. Ik wil jullie bedanken wat jullie voor mij, maar ook voor mijn dochter in de jeugddienst hebben betekend. Ik wil hierbij ook mijn Hemelse Papa bedanken.

~ Hester

Ik heb mijn leven terug gegeven aan God. Hij is het werk begonnen en zal het afmaken!

Ben naar de conferentie geweest. Heb er zo van genoten maar vooral hoe God bezig is mij te herstellen. Want och, wat zat ik vast in mijn leven. Ik kon niet meer huilen. Ik ben gebroken door dit leven, maar God is begonnen mij weer te herstellen. Na zoveel pijn in de afgelopen 15 jaar door 3 sterfgevallen van dichtbij, 2 scheidingen en de rest wat nog heeft bijgedragen aan mijn pijn, is er nu een begin gemaakt aan herstel. Ik wilde de pijn niet meer voelen en zette mijn hart op non-actief. Ja, het mocht er niet meer zijn van mij. Maar daarmee heb ik mijzelf niet beter gemaakt. Op een moment wilde ik God opgeven. Ik zie mij nog in de keuken staan. Er ging een belletje, een telefoongesprek uit Rotterdam van een vrouw waar ik eerder dat jaar een half uurtje mee had gesproken. Ze zei: Lieverd, God ziet jou! En laat dat nu het begin zijn geweest van mijn herstel.

Maar… na dit gesprek viel ik helaas weer terug. Tijdens de conferentie kwam alle pijn naar boven. Ik zag mezelf als een vogeltje uit het kooitje vliegen. Ik weet dat ik er nog niet ben. Mijn afgewezen gevoel, mijn onzekerheid, mijn ‘er niet mogen zijn gevoel’ wordt hersteld. En God gaat het doen. Mijn leven heb ik in de afgelopen dagen teruggegeven aan God. Hij is het werk begonnen en zal het afmaken! Maar 1 ding is zeker, de woorden over mijn identiteit heeft God in mijn hart gegrift. De gevoelens die Jan Pool beschreef, waren zeer herkenbaar. Maar de belofte dat ik vooruit mag gaan en me veilig mag weten bij God, zullen steeds sterker worden. Daarvan ben ik overtuigd. Aan God alle eer, deze week heeft mij veel gebracht.

~ Karin

Ik had even niks met God, maar ik had geboekt en dus ga je toch

Een heftig, maar ontzettend bemoedigend verhaal over hoe God je emotioneel heelt en Hij je geloof weer opbouwt door de kracht van de Heilige Geest

Mijn achtergrond
In 2020 heb ik een zelfmoordpoging gedaan. Dit volgde op een periode van tien jaar waarin ik seksverslaafd was. De zelfmoordpoging was een manier om mezelf hiervoor te straffen, want ik wilde dit leven totaal niet. De seksverslaving was een gevolg van het beeld dat ik van mannen had, zo waren ze tenslotte met me om gegaan. Ze wilden me, dus konden ze me krijgen. Ik voelde me een prostituee, maar dan zonder betaling. Dus probeerde ik in maart 2020 een einde aan mijn leven te maken. Dit is niet gelukt, waar ik nu heel dankbaar voor ben, ik heb twee dagen op de ic gelegen. Hierna ben ik gestopt met het daten, wel af en toe nog via de chat, waar ik dan weer heel veel schuld en pijn van had…

Twee weken voor de Heart2Heart conferentie begon, had ik op donderdagavond veel strijd en was ik weer suïcidaal. Ik vroeg me echt af wat ik daar moest. Ik had even helemaal niks met God. Klinkt misschien gek, maar zo voelde ik het wel. Maar ik had geboekt en dus ga je toch.

De conferentie
Er is heel veel gebeurd tijdens deze Heart2Heart conferentie.
Zaterdag avond: Er werden veel dingen gezegd die ik herkende. Blokkades die er kunnen zijn tussen mij en God. Ik ben naar voren gegaan. Een vrouw bad voor mijn blokkades. Ze sprak over een klein meisje waar iets mee was en ze sprak demonen van onreinheid en doodsgedachten aan, evenals emotionele blokkades. Het was pittig en zwaar en ik baalde dat dit weer naar boven kwam. Ik was er eigenlijk wel klaar mee!

Zondagochtend werd ik opnieuw geraakt door de preek. Mens, waar ben je? Waarom verstop je je? Er werd gebeden voor nieuwe wijnzakken, vernieuwing in je denken.

Zondagavond, ik ging opnieuw naar voren omdat ik me soms niks waard voel en me afvraag: ‘God, wat mag ik in Uw koninkrijk doen?’ En weer kwam die geestelijke strijd.

In de auto op de terugweg naar het hotel sprak ik uit naar God: ‘Heer waarom komt dit steeds terug? Ik ben er klaar mee.’ En op dat moment sprong er een hert voor mijn auto net toen ik de rijksweg af ging. De auto kapot. Geschrokken en boos. ‘Heer wanneer stopt het.’ Eenmaal terug in het hotel en een beetje bijgekomen, herinnerde ik me een fietstocht met een vriendin in Steenwijk, 22 jaar geleden. Ik zei tegen haar: ‘Als God echt bestaat, dan stuurt Hij een hert’. Dat gebeurde, die vriendin bad heel de fietstocht nog: ‘Heer stuur er meer, één is niet genoeg voor Arjette’. En we zagen er nog 6. Aan het einde van de dag lazen we toen het dagboek waar we mee bezig waren. Psalm 42 ‘Als een hert dat verlangt naar water’ was aan de beurt. Dat betekende voor mij: God is er. Hij bestaat. Het leek of God opnieuw, door dit hert dat voor mijn auto sprong, me wilde laten zien dat Hij er nog steeds is. ‘Weet je nog, toen liet Ik je zien dat Ik er was, en Ik ben er nog steeds. IK BEN DIE IK BEN. Ik ben te vertrouwen. Ik ben bij je’.

Maandagavond werd er een woord over me uitgesproken dat ik al jaren iets vasthoud, wat losgelaten moet worden. Dat God dit in versneld tempo gaat doen. Net zoals een eitje wat je open tikt. En wat dan breekt en uitstroomt, je gaat uitdelen aan anderen. Ik zei: ‘Heer, hier ga ik voor!’.

Dinsdagochtend in het hotel raakte ik in gesprek met 2 vrouwen, ik keek op mijn horloge want ik wilde naar de tent gaan. Ik wil altijd een beetje op dezelfde plek zitten, dat geeft me rust en veiligheid, maar dan moet je er op tijd zijn. Maar deze mensen zaten echt om een praatje verlegen omdat ze zich alleen voelden. En zagen dit gesprek echt als een gebedsverhoring. Dus ik bleef met ze praten. En zei in mijn gedachten tegen God: ‘Ik laat mijn plek los. U bent overal in de zaal. Waar ik ook zit, U kunt me zien. En aanraken.’ Dus een minuut voordat de dienst begon, kwamen wij binnen, ik zat op een hele andere plek. Maar ik had het losgelaten. Ik zag sowieso heel erg tegen deze ochtend op. Het onderwerp was ‘Singles’. Iets waar veel pijn en ellende bij mij is ontstaan. Ik wist: dit gaat zeer doen en dit vind ik niet fijn! Maar goed, we zaten er. Gerard zei: Single zijn is een gave. Ik dacht: ‘Ja tuurlijk mooie gave. Fijn om alleen te zijn.’ Maar toch kwam het binnen want Gerard en Lydia kennen die weg zelf ook. De uitleg raakte me. Singles zijn helden, dapper en compleet. Dat woord ‘compleet’ heeft mij veranderd. Ik heb menigmaal gehoord: je bent geliefd, kostbaar – en ja – ik wist het. Maar toen dat woord ‘compleet’ kwam, leek het of er iets veranderde in mijn mind. Ik voelde, het is goed hoe ik ben. Ik mag er zijn. Ik ben een nieuwe schepping. Ik ervaarde rust. Ik werd zo diep geraakt. Ik mag er zijn zonder man, zonder kinderen, ik ben compleet. Ik voelde me als vrouw zijnde zo vaak niet compleet omdat ik geen kinderen heb. En dit raakte me zo. Lydia vertelde over de pijn die zij geleden heeft in de kerk door opmerkingen van anderen. Wat een herkenning. Ik ben daarin niet de enige. Er werd vergeving gevraagd namens de kerk. In de rij voor mij, zat degene die voorin mocht vlaggen. Ze tikte me aan en vroeg: ‘Ben je single’. Ik zei ‘ja’. Ze vroeg: ‘Wil je vooraan neerknielen en mag ik de vergeving vanuit de kerk over je uit vlaggen?’. Ik werd emotioneel en ik dacht: ‘Heer ik zit op een andere plek en U ziet mij. Als er één het niet verdiend heeft die op seksueel vlak zo de mist in is gegaan dan ben ik het. En U ziet me’. Ik knielde neer. Tranen over mijn wangen. Zo’n helend moment. Een vrouw die achter me stond, kwam naar me toe toen ik op stond. Ze zei tegen mij: ‘Ik ben zo emotioneel om jou. Ik heb dit nooit en snap het niet, maar je gezicht staat zo anders’. Het raakte me.

Dinsdagavond. Er werd een oproep gedaan om naar voren te komen als je de Heilige Geest ervaarde. Deze ervaarde ik sterk, en er werd toen over me uitgesproken dat ik nog meer bewogenheid zal krijgen voor een volk of een groep. Ik ervaarde dat God me echt ergens neer wil zetten. Waar en hoe weet ik nog niet. Maar het klopt, ik ervaar dat er een roeping op mijn leven ligt. Ik had er al zo vaak niet meer kunnen zijn. Dit was een bemoediging voor me.

Woensdagochtend zongen we het lied ‘I am no longer a slave to fear’. Ik voelde dat ik op dat moment verlost werd van mijn slavernij en ik zo het beloofde land mocht binnengaan.

Woensdagavond ging de preek van Jan Pool over minderwaardigheid en afwijzing. Het woord ‘compleet’ kwam weer tevoorschijn. Er werd een oproep gedaan om naar voren te komen voor gebed als je je niks waard of afgewezen voelde. Normaal gesproken zou mijn hart sneller zijn gaan kloppen en was ik naar voren gegaan. Maar het was zo bijzonder, het hoefde niet. Ik voelde dat als ik nu naar voren zou gaan, dat ik dan mijn oude bordje weer zou oppakken. Dat wilde ik niet. God zegt dat ik compleet ben!

Donderdagochtend legden Gerard en Lydia mij de handen op. Met de woorden dat ik altijd en altijd opnieuw bij God terecht kan. En dat God me grote schatten gaat laten zien, dat Hij dit al heeft gedaan, maar dat er nog meer en weer nieuwe gaan komen. En dat ik het uit ga delen aan anderen.

Er is tijdens deze week ook tegen me gezegd: ‘Soms kun je een moeder zijn voor een kind van 2 en soms voor een vrouw van 80’. Dit raakte me. Ik ben compleet. Of er nu nog een partner op mijn weg komt of niet. Het is aan God. Blijf ik single dan is dat ook oké. Ook al zal er soms pijn en gemis naar boven komen. Maar samen met God kan ik dat aan.

Weer naar huis
Weer naar huis was moeilijk, ik wilde zo graag in die hemelse sferen blijven. Maar gelukkig ben ik een jaar geleden verhuisd naar een leefgemeenschap omdat ik geloof dat God niet bedoeld heeft dat de mens alleen blijft. Daar stonden de kinderen en de volwassenen me op te wachten, kon ik aanschuiven bij een verjaardag en genieten van de zegeningen. En ja, het blijft spannend, want satan blijft komen met zijn verleidingen. Maar God gaat thuis gelukkig ook door.

Ik verwonder me over deze week. Over de lieve mensen die ik heb ontmoet, over hoe God me veranderd heeft. Ik heb al veel conferenties meegemaakt maar deze zal ik nooit vergeten. Een gezegende week, al waren er zeker ook pijnlijke lessen. Maar ze waren helend. Ik ben COMPLEET!

Marjet

Dank voor deze fantastische week. Vele momenten Gods nabijheid ervaren.

Ik wil één moment in het bijzonder noemen: de Surinaamse inbreng op woensdagavond. In Suriname is mijn reis met Jezus ruim 30 jaar geleden begonnen. Dus deze Surinaamse inbreng maakte mij extra blij. ~Coen

Tijdens de preek bij de tieners werden er mensen naar voren geroepen met rug/nekklachten en ongelijke armen, ik, Merel (12) was daar één van. Ik kwam naar voren en er werd voor me gebeden. Ik zag mijn armen met mijn eigen ogen aangroeien! Sindsdien loop ik met een rechtere rug en zijn mijn armen nog steeds gelijk.

Hij liet mij een beeld zien van een prachtige bos bloemen.

De Heer heeft mijn minderwaardigheid weggehaald. Wat ik ook deed. Altijd kwamen de twijfels weer in mij op of ik wel goed genoeg ben en voelde ik mij minder dan de ander. God heeft het weggehaald tijdens een gebed na de dienst. Hij liet mij een beeld zien van een prachtige bos bloemen. Elke bloem was prachtig en uniek en samen vormden zij een mooi boeket. Elke bloem was anders en even hoog. In het volgende beeld zag ik een bos bloemen waar een bloem circa 15 centimeter boven de andere bloemen uitstak, waardoor het boeket niet meer in harmonie was. En dat geldt ook als een van de mooie bloemen een paar centimeter lager in het boeket zit. Dan is de bloem niet meer zichtbaar. Wij zijn een Lichaam, een mooi boeket, bloemen waar niemand minder is dan de ander en ook niemand meer dan de ander. Wij zijn allemaal bouwstenen, prachtig geschapen, mooi en uniek, en evenveel waard. Niemand is voor God meer of minder dan de ander, welke positie wij ook hebben in Zijn Koninkrijk. 

Dat vond ik zooo mooi dat ik het graag wil delen.
En laten wij bidden dat als er mensen tegenover ons staan die meer willen zijn, dat God deze bloemstengel heel liefdevol weer naar beneden trekt. En dat we de onzichtbare bloemen helpen om zichtbaar te worden, te voorschijn te komen zodat de bloem zal opengaan en mag weten onmisbaar te zijn in Zijn Koninkrijk. 

~ Melanie

Als ik ga bidden, begin ik zo in tongen te spreken!

Tijdens de zomerweek werd er op donderdag voor mij gebeden voor de zalving van de Heilige Geest. Ik vond het een hele bijzondere ervaring. Ik kon niet meer blijven staan en viel om, daarna kreeg ik een enorme lachbui. Ik kon niet meer stoppen.

Toen ik weer op mijn plek ging zitten, tintelden mijn beide armen alsof ik onder stroom stond. Wat ik ook bijzonder vind, is dat ik nu regelmatig in tongen spreek. Als ik ga bidden, begin ik zo in tongen te spreken. Het is iets heel bijzonders voor mij. Heel erg bedankt voor alles wat jullie hebben gedaan. Het was fantastisch.

~ Frans

Rijk gezegend, vol van de Heilige Geest kunnen we weer de wereld in!

Ik kijk terug op een geweldige week. Het was een week waarin ik echt een nieuwe start mocht maken richting het nieuwe seizoen.  Gods aanwezigheid heb ik heel concreet ervaren en Hij heeft op allerlei manier gesproken! Heel bemoedigend en bevestigend!

Ben jullie erg dankbaar voor de organisatie en het uitstappen en volgen van Hem!!!